***
గీతాంజలి ,8వ తరగతి,రిషీవ్యాలీ పాఠశాల ,
***
అప్పుడు అక్కడ,
ఎన్ని చెట్లు ఎంత నిశ్శబ్దం
ఎంత ప్రమాదం ,ఎవరికీ తెలియనిది.
చీకటిలోని కళ్ళు ఎప్పుడూ నిన్నే చూసేవి.
మండ్రగబ్బలు నీ నుంచి పరిగెత్తేవి.
ఈ అడవిలో ఎక్కడైనా ఉండొచ్చు ఎక్కడైనా వెళ్ళచ్చు.
ముళ్ళు నీ పాదాలలో గీరుకొని ఉంటాయి.
చెట్లు వేర్లు నుంచి పడి ,అక్కడే ఉంటావు.
దాహం వేస్తుంది. కడుపు రగులుతుంది.
ఎక్కడకు వెళ్ళినా నీకుదాహమూఆకలీ తీరదుగా?
అయితే ఇక్కడే ఆగి చనిపోవచ్చు కదా.
అప్పుడే ఒక పులి నీ దగ్గరకు వస్తుంది.
నువ్వేమీ చేయలేవు. నీకు ఇంకా బలం లేదు.
నువ్వు ఇప్పుడు ఏడుస్తావు.
ఇంత చిన్నప్పుడే ..
ఆ పులి నిను పట్టి ఊపుతుంది..ఇదెలా?
"నాన్నా నువ్వెందుకు ఇలా ఏడుస్తున్నావు ?లెగు"
మెల్లిగా నేను నా కళ్ళు తెరిచా.
అమ్మ అక్కడ ఉన్నది.
"నేను నిన్ను వదిలి ఎప్పుడెల్లను అమ్మా" అన్నా.
"వెళ్ళమని ఎవరు అన్నారురా?"అంది అమ్మ.
***
Geetanjali, 8th class, Rishi Valley School, 20-9-2007.
***
Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.
Saturday, December 11, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment