"బురుగూ బురుగూ! చూశావా..మరేమో ..!

"బురుగూ బురుగూ...! చూశావా..మరేమో .. ఇదుగో ..ఈ బుజ్జి కథ మాకిచ్చేసి "నేను లేనూ- ఇపుడిపుడే రానూ -వెళ్ళిపోయానూ ...  మళ్ళీ రాను అని చెప్పేసి.. ..ఆ పెద్దాయన ఎలాగా వెళ్ళి పోయాడో!

 నీగ్గాని కనడ్డాడేమిటీ ? "

***

రాచ్చసుడూ ..పదమూడో ఎక్కం...  ఖద...

 "బురుగూ బురుగూ! చూశావా..మరేమో నేనూ వాల్ల సీతా ఆలుకుంటేనేమో ..మరేమో వాల్ల బెద్దన్నయ్య వచ్చి దాన్ని లాకెళ్ళిపోయి...నన్ను ఫో అనీ.."

"ఏడవుకురా గోపీ...నేను రేపో ఫది రోలకో ఇలా బేద్దవాణ్ణయిపోతాగా ..అపుడు వాడి నడ్డి మీద ఛంపేద్దాం .. ఏ?"

"కాదూ..ఇపుడే బెద్దవాడివయిపో..కొఠేదాం"

"ఒద్దమ్మా..నేను బెద్దవాణ్ణయ్యే లోగా నీకో ఖద చెప్పనా?- అనగనగనగనగనగనగనగన.."

"గనగన వద్దూ ఖద చెప్పు "

"సరి సరి...అనగనగా ఓ రాజు ..ఆ రాజు కేమో చాఖ్ఖని కొడుకు ..నీలాగా అరుస్తూ య్యెంథో ముద్దొస్తాడు..

చక్కా గిరిజాల జుట్టుతో ..పేద్ద ఖత్తి పట్టుకొని..అంటే ఖత్తి  జుట్టుతో కాదు ..చేత్తో పట్టుకొని ..స్సిమ్మాల్ని ..పులున్నీ .. య్యేనుగుల్నీ ఛంపేసేవాడు.

ఆ రాజు గారింటి ఎదురుగుండా ఇంకో కృష్ణం రాజు గారుండే వారు.

ఆయనకి ఓ కూతురు ..ఇంచక్కా గానపెసూనాంబంత బాంటుంది.

వాళ్ళద్దరూ రోజూ ఇంచక్కా ఆలుకునే వారు .వాళ్ళమ్మ బెల్లపుజీళ్ళూ చెగోడీలు మనమరాలూ బోల్డు పెట్టేది..రాజు గారింటో బేద్దగది నిండా జీళ్ళూ ..ఇంకో గది నిండా జాంగిరీలు వుంటాయి గదా..

"ముంజెల బండీలు ?మూడు చెక్కరాల సయికిళ్ళూ ? 

"ఓ..అవి కూడా .ఫదో యాబయో వుంటాయి .ఇంకా తాటకుబొమ్మలూ  రిబ్బన్లూ ..కాజాలు...అయిసుక్రీము ..బటానీలు ...గోపిగాళ్ళు.."

"ఖద చె..."

"సర్లే సర్లే .. ఆ రోజున యువరాణీ యువరాజూ ఆడుకుంటూ ఉండగా ఏమైయిందంటే ..

దాగుడు మూతలాటలో యువరాజు కళ్ళు మూసుకొని ఉండగా - ఓ బేద్ద రాచ్చసుడు ఇలా వచ్చేశాడు .

వచ్చేసి యువరాణిని ఎత్తుకు పారిపోయాడు ..వాడి కోటలో దాచేశాడు - 
యువరాజు కళ్ళు తెరిచే సరికి రాణి ఎదీ?

లేదు! 

"యమ్మే "అని ఏడుద్దామని అనుకొనే లోగా 


ఓ పెదరాసిపెద్దమ్మ వచ్చి "ఎందుకు ఏడుద్దామనుకుంటున్నవు అబ్బాయీ?" అని అడిగింది -
వాడు చెప్పాడు.

"మీ సీత నాకు తెలుసూ ..రాఛ్ఛసుడి కోటలో ఏడుస్తుందీ " అంది పెద్దమ్మ.

"మరి యలగా?" అని ఏడ్చేశాడు రాజు.

“బయ పడకు -నేను నీకు కీలు గుర్రం ఇస్తాను -అందుమీద వెళ్ళి రాఛ్ఛసుణ్ణి ఛంపేసి సీతని తెచ్చుకో ..హ్రీం హ్రీం హ్రోం ..” అంది పెద్దమ్మ.

అపుడేమో యువరజు ఆ కీలుగుర్రం ఎక్కి "జై కీలు గుర్రం -రాఛ్ఛ్సుడి ఇంటికి పద" అనే సరికి అనేసరికి అదెమో ఇలా జూం మని ఎగీరిపోయింది.

రాఛ్ఛసుడి ఇంటి దగ్గిర వీదిలో ఇంకో బేద్ద రాఛ్ఛ్సుడునాడు.

"ఒరే యువరాజు -నీకు మరి సీ రామూ దై చేతని పజ్జెం వచ్చురా?"

"రాదు"

"అయితే పో వెదవా .పోయి చదువుకో "

"యువరాజు ఇంటికెళ్ళి వళ్ళమ్మనడిగి ఆ పజ్జం ఘబుక్కుక నేర్చేసుకొని పరిగేఠు కొచ్చి రాఛ్ఛసుడికి అప్పచెప్పాడు .వాడు సరే అని లోపలికి వదిలాడు.

లోపల ఇంకో రాఛ్ఛసుడున్నాడు .

"వురేయ్ ..నీకు సిబి చక్కరవర్తి పాటం వొచ్చిందిరా?ఆర్యులనగా నెవరు?

"అది మా బాబాయి బళ్ళో పాటం .నాకు తెలియదు."

" మీకూ వుంది .చదూకో ఫో "

"యువరాజు పర్గేఠూకొచ్చి సిబి పాటం ఆర్రుల పాటం ..చదివేసి వళ్ళీ వచ్చేసి అప్పచెప్పేశాడు .చివరస్తు గా విప్లవం కవి వాడిది ఓ పజ్జం చదివే సరికి వాడు బయపడీ పోయాడు .యువరాజు వాడి మీంచి ఇలా నడిచి లోపలికెళ్ళాడు .

లోపల ఇంకో పేద్ద రాఛ్ఛసుడున్నాడు .వాడు సీతకి ప్రెవేటు చెప్పేస్తున్నాడు .

"ఓరీ రాఛ్ఛసా .. మా సీతని వదిలెయ్యి ..లాపోతే ఈ ఖత్తితో నీ నడ్డి మీద ఛంపేస్తా.."

అపుఢా రాఛ్ఛసుడు ఓటుకి వచ్చిన మంత్రిలా ఇలా గాఠిగా నవ్వేశాడు .

"వురేయ్ .నీకు పదమూడో ఎక్కం వచ్చురా ?"

"నాకు రాదే !.. మా బాబాయిక్కూడా రాదని నా అవమానం !"

"నాకూ లాదు "

"అయితే ఫో సీతను ఇవ్వను ఫో "

అపుడు యువరాజు పరుగేఠుకెళ్ళి వీదులో లోని వాళ్ళ బాబాయి నడిగాడు.

"ఎక్కంలేదు పిక్కం లేదు .బిజీగా ఉన్నా ..ఫో"

లావుపాటి పక్కింటి పిన్ని గారి ముగుడూ పకోడీల నారాయణా .. పేదరాసిపెద్దామ్మా ,ఆఖరికి వాళ్ళమ్మక్కూడా తెలీదుట ! చివరికి వాళ్ళ నాన్న ఎక్కాల బుక్కు తీసి గబగబ చెప్పేశాడు  .

వెంటనే ఖంటతా పట్టేసి రాఛ్ఛసుడి దగ్గరికెళి ఇలా నుంచుని - పదమూదోకట్ల పదమూడు- పదమూడుపదుల నూటముఫై ..అని గడగడా వప్పజెప్పెశాడు.

అపుడు రాఛ్ఛసుడు హా అని అరిచి కింద హాచ్చెర్యపడిపోయేశాడు.రాజు సీతని రష్యించాడు .
జై!"

"అయితే బురుగూ..నాకు అర్జంటుగా పదమూడో ఎక్కం నేర్పేయ్ - నే వెళ్ళి ..సీతని రష్యిస్తాను. "

"అలా నేరవ కూడదమ్మా గోపీ .. మీ ఇంతికెళ్ళి ఎక్కాల బుక్కు తీసుకురా ..అది చూసి , మంత్రం వేసి చెప్పాలి- ఎక్కాల బుక్కు చూసి చెప్పక పోతే దేవుడికి కోపం వస్తుంది"

"తెత్తా వుండు "

" వురేయ్ ఈ ఖద చదివేవాడూ..ఈ ఖద చదివేవాడూ! ఆ గోపిగాడొస్తే నేను లేనూ- ఇపుడిపుడే రానూ -తెలుగు సినిమాకి వెళ్ళిపోయానూ అని చెప్పరా- ఎం?"

***అయిపోయింది***

****అయిపోయిందంటూ  మనకి దూరంగా పరుగులు పెట్టేసిన ఆ పెద్దాయనకు 

ఏమని వీడ్కోలు చెప్తాం?

 బుడుగు ని ఇలా మనకు అప్పజెప్పేసి .. తాను తప్పుకున్న పెద్దాయనకు!

ఎప్పటికీ అయిపోని  ఈ బురుగు ఖదలకు, ఆ కథకుడి కలం పోషణకి......జై!

 ఆ పసితనపు పచ్చదనం పదికాలాలు పదిలం.పదిలం.

ముళ్ళపూడివారికి  జేజేలు పలుకుతూ..  అదేంటో, ఆయనను వంటరిగా సాగనంపడం ఇష్టం లేక కాబోలు

అంకుల్ పాయ్ తోడెళ్ళారు.

సజల నయయాలతో ..సగౌరవంగా వీడ్కోలు.వారిరువురికీ.

కలమూ కాలమూ ఎన్నటికీ ఆగిపోయేవీ ఆరిపోయేవీ కావుగా !
అయిపోయేది  కాదు. చంద్ర లత****; 

రచన :  శ్రీ ముళ్ళపూడి వెంకట రమణ గారు,

బొమ్మలు: ఎప్పటిలాగానే, మన  బాపు గారు.

*

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.

నచ్చిన రుచి

కేశవపల్లి గ్రామంలో రంగయ్య అనే వ్యక్తి ఉండే వాడు.
అతనికి ఆ చుట్టుపక్కల గ్రామాలలో చాలామంది చుట్టాలు ఉండే వారు.
ఇనికి ఎవరు వచ్చిన రంగయ్య ఇంట్లో బంగాళాదుంపల కూర వడ్డించేవారు.
ఆ కూరంటే రంగయ్యకు చాలా ఇష్టం .అయితే వచ్చిన వారిలో ఆ కూరను కొందరు తినే వారు. కొందరు తినడానికి ఇష్టపడే వారు కారు.
కానీ రంగయ్య ఆ కూర చాలా రుచిగా ఉంటుందనీ వచ్చిన వారందరినీ ఆ కూర తినమని బలవంతపెట్టేవాడు.
దానితో రంగయ్య ఇంటికి రాక పోకలు తగాయి కానీ ,రంగయ్య పట్టించుకోలేదు.
భర్త ప్రవర్తనకు రంగయ్య భార్య ఎంతో నొచ్చుకొనేది.
ఒక సారి రంగయ్య వేరే పని మీద మరో గ్రామానికి వెళ్ళ వలసి వచ్చింది.
ఆ వూరిలో ఉండే సీతయ్య రంగయ్యను భోజనానికి పిలిచాడు.
భోజనాల దగ్గర కాకరగాయల కూర వడ్డించారు.దాన్ని చూడగానే రంగయ్య మొహం మాడ్చుకొన్నాడు.
ఎందుకంటే రంగయ్యకు కాకరగాయ కూర ఇష్టం లేదు.
తన ఇంట్లో కాకరగాయ కూర వండడం అసలు ఒప్పుకోడు.
కంచం దగ్గర ఇబ్బందిగా కూర్చున్నాడు.
అప్పుడు సీతయ్య , "తిను బావా, నాకు కాకరకూర అంటే చాలా ఇష్టం.పైగా ఆరోగ్యానికి మంచిది. అందుకే ఈరోజు నీ కోసం వండించాను, ఆ కాకరకూర తినలేక రంగయ్య ఇబ్బంది పడసాగాడు.
" బావా, నువ్వు కాకరగాయ కూర తినడానికి ఇబ్బంది పడుతున్నట్లు ఉన్నావు. నాకు నచ్చిన అకూర నీకు నచ్చలేదు కదా .అందరి ఇష్టాలు ఒకేలా ఉండవు. మన ఇంటికి వచ్చిన వారికి మన ఇంట్లో ఏదుంటే అది పెడతాం. కానీ, ఎదుటివారికి ఇష్టం లేక పోయినా , మనకు నచ్చింది వాళ్ళను తినమని బలవంత పెట్టకూడదు"అన్నాడు సీతయ్య.
రంగయ్యకు ఇన్నళ్ళు తాను చేసిన తప్పేమిటో అర్ధం అయ్యింది.
"నా ఇంటికి వచ్చిన వాళ్ళకు  బంగాళా దుంపల కూర తినమని బలవంత పెట్టను " అన్నాడు రంగయ్య.
"ఆ విషయం నీకు అర్ధం కావాలనే ,ఇలా చేసాను .నన్ను క్షమించు," అన్నాడు సీతయ్య.

*
గంగాధర ,10 వ తరగతి, తెట్టు

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.

హంసలా బతుకు

ఒక అడవిలో చెరువు గట్టు దగ్గర ఒక హంస ఉండేది.
ఆ గట్టు మీద చెట్టు పైన కాకి ఉండేది, పాల వంటి ఈకలతో దర్జాగా నడుస్తూ ఈదుతూ ఉండే హంస  అంటే  కాకికి అసూయ.
ఏదో రకంగా హంసను అవమాన పరిచేది.
ఒక రోజు ఉదయం హంస చెరువులో ఉంది. ఈదుకొంటూ గట్టుపైకి వచ్చింది. 
అప్పుడే కాకి కూడా చెట్టు మీద నుంచి గట్టు మీదకి వచ్చింది.

"నీకు తెల్లని ఈకలే గానీ అసలు తెలివి లేదు." అని హంసను చూసి అంది కాకి.

హంస ఏమీ మాట్లాడలేదు.
"మాట్లాడినా నువువ్ ఏమీ నోరు విప్పడం లేదు. "అని హంసను చూసి అంది.
అయినా హంస ఏమీ మాట్లాడ కుండా రెక్కలను ఆరబెట్టు కొంటూ ఉంది.

"నీకు గర్వమే కాదు.తల పొగరు కూడా. ఎప్పుడూ నీళ్ళలోనే బురదలో ఆహారం తినేదానికి తల పొగరు ఉండకూడదు. ఛీ  ..ఛీ .. నీలాంటి వాళ్ళు మా పక్షిజాతికే అవమానం. నాకు కనుక అధికారం ఉంటే ఒక్క తన్ను తన్ని వెళ్ళగొడతాను."అంటూ కాలెత్తి తన్నుతున్నట్లు చేయబోయింది.
అంతే.
సర్రున కాలు జారి కాకి చెరువులో పడి పోయింది.

కాకికి ఈత రాదు. ప్రాణభయంతో కొట్టుకొంటున్న ,హంస జాలి పడింది.
నీటిలోకి దిగి కాకిని రక్షించింది.

***
జి నరేష్ ,9 వ తరగతి, తెట్టు ,జిల్లా పరిషత్ స్కూలు.
***

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.

Cell it..Out !

There is one  school rule that I’ll never break again.

On one fine day,I brought my mother’s cell phone to my school hiding in my schoolbag.

 One of my classmates noticed it .He informed my classteacher.

 The Class teacher  questioned me ,why I bought that cell phone to school.

I replied my younger brother or my cousin might have  hide it my bag .I found that only after I came to school.

I asked for teacher’s apology. But, htis news reached Headmistress. She asked me to kneel down for the whole afternoon session.

The next I was abscent to the school,as I was suffering from body pains!

Sai Rohith

ISE 1

2-11-2010

 *

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.

పట్నమెంత దూరం !

అనగా అనగా  కూనవరం అనేగ్రామం ఉండేది.ఇది పట్టణానికి అరవై మైళ్ళ దూరంలో ఉంది. ఈ గ్రామంలో  గోపాలం ,నాగయ్య అనే ఇద్దరు వ్యక్తులు ఉండే వారు.
వారిద్దరూ ఎప్పుడూ వ్యవసాయం పనులు చూసుకొంటూ ఊరిలోనే ఉండే వారు.
ఒక సారి పట్నం నుంచి ఒక అతను పని మీద కూనవరం వచ్చాడు.
గోపాలం ,నాగయ్యల్ను కలిశాడు. ఆ మాటా ఈ మాటా మాట్లాడుకొంటూ ,"మా పట్నం ఎప్పుడీనా చూశారా?" అని వారిద్దరిని  అడిగాడు ఆ పట్నం అతను.
"పట్నంలో ఉండే వింతలు విషేశాలు తెలుసుకోవాలని మీకు లేదా" అతను ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
"మాకూ చూడాల్నై ఉంది. కానీ మాగ్రామానికి 60 మైళ్ళ దూరంలో ఉన్నందున చూడలేక పోయాం"అన్నారు వారు.
"మీరు వస్తే నేను పట్నం చూపిస్తా "అన్నడతను.
అతను వెళ్ళి పోయాడు.
ఆ తరువాత వారిద్దరూ పట్నం బయలు దేరారు.ఎంతదూరం పోయినా పట్నం రాలేదు.ఎంత దూరం నడిస్తే పట్నం వస్తుందో వారికి తెలియదు. నడిచి నడిచి ఇద్దరు అలసిపోతున్నారు.
ఎంతకీ పట్నం కనిపించడం లేదు.ఇంకా ఎంత దూరం నడిస్తే పట్నం వస్తుందో వారికి తెలియదు.నడిచి నడిచి ఇద్దరు అలసిపోతున్నారు. ఎంతకీ పట్నం కనిపించడం లేదు.
ఇంకా ఎంత దూరం ఉందో చూద్దామని చెట్టుపైకి ఎక్కారు. ఎక్కిన తరువాత పట్నం ఏదిక్కున ఉందో మరిచి పోయారు.
చెట్టు మీద నుంచి వాళ్ళు వచ్చిన పల్లెటూరు మాత్రమే చూడసాగారు.కానె , వాళ్లు దానిని పట్నమనే అనుకొన్నారు.
"నాగయ్యా ,నీకు ఒపట్నం కనిపిణ్చిందా?ఎలా ఉంది ?" చెట్టెకిన నాగయ్యను గోపాలం అడిగాడు.
"అచ్చం మన ఊరిలాగానే ఉంది" అన్నాడు నాగయ్య.
"నాకూ అలాగే అనిపించింది " అన్నాడు గోపాలం.
"పట్నంలో చాలా వింతలున్నాయని పట్నం అతను చెప్పి, మనకు లేని ఇబ్బందులు పెట్టారు. దీనికోసమని మనం ఇన్ని మైళ్ళు కష్టపడి నడుచుకొంటూ వచ్చింది ఎందుకు?"
"అవును "నాగయ్య అనడంతో ,ఇద్దరూ చెట్టు దిగి ,వచ్చిన దారినే ఇంటికి బయలు దేరారు.
***
యస్. గంగాధర 10వ తరగతి,జిల్లాపరిషత్ పాఠశాల ,తెట్టు

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.

When I broke my school rule..

There is a school rule ,I’ll never break again.

When I was in fourth class my Principal announced a new  rule that every child has to bring all the books whether the period is there or not . Because teachers will not take classes according to the time table.

I was absent on hat day so I didnot know that rule. So ,I took my books according to the timetable asusual , so that my bag would not weigh much.When I went into my class ,the classes went on according to the time table un til the break time.

Then ,the next period was Hindi and I didn’t have Hindi books.

The Hindi teacher found out nad complained to my Principal.The Principal told me that I would be severly punished.Before I could speak he told me I was suspended for two days. After twodays onwards I was carrying all the books.

D.Pranav Reddy  

Portfolio  Task

ISE 1

2-11-2010

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.

నీటిలోనే విద్యుత్ ను

ఒక అందమైన చెట్టునవుతా
చెట్టుపై పూవునై వికసిస్తా
పదిమంది ఆడబడుచుల తలలో పరిమళిస్తా
దేశదేశాలు తిరిగేస్తా
దేవుని మెడలో మాలనవుతా
అందరినీ ఆకర్షించుకొంటా

సముద్రంలో నీరవుతా
సూర్యుని వేడికి ఆవిరవుతా
మేఘాలలో చేరుతా
వర్షాన్నై కురుస్తా
చెరువులన్నీ నింపేస్తా
పంటలన్నీ   పండించేస్తా
ప్రజలను ఆనందపరిచి జీవితాన్నిస్తా


ఆ నీటిలోనే  విద్యుత్ ను అవుతా
మన దేశాన్ని వెలుగుతో నింపుతా

యస్. గంగాధర 10వ తరగతి,జిల్లాపరిషత్ పాఠశాల ,తెట్టు.

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.

The strange case of Caveman and Rockstar

ప్రభవ పిల్లలకు జేజే ,కథారచనలో ద్వితీయ బహుమతి పొందిన హీబా ఫర్హీన్  కథ  
***

One day I was doing my homework .

The next Sunday was Diwali.So I was tring to complete my homework.

Suddenly the pen was out of ink. I was quite hungry.I wanted to buy few chocolates.

 I informed my mom and went to the nearby shop.

My house is close to Gandhi bomma/statue/.

I left the house and walked on.

A strangeman appeared on infront of me.

He was little ugly. He was wearing a dress which had leaves and animal skin.

His hair was unruly. I was very excited  to  see him.

A parachute landed exactly opposite to caveman and a rockstar walked out. The rockstar was very handsome. He wore disgner pant and shirt and  a stylish belt.A guitar was hanging on his shoulder.He wore a bead-chain. To my surprise , the caveman was also wearing the same bead-chain.

On that Sunday morning , road was lonely and silent.

Both of them werenot aware where they are.

Rockstar approached caveman and asked,”May I know where am I ?”

The caveman said,”I don’t know. I was lost in teh forest and reached in the countryside”

“Where do you come from?” asked the rockstar.

“I am from the jungle of Jarkhand !” the caveman replied.

I was enjoying there conversation.Suddenly  the traffic picked up as if everyone is on the road.

All of them surrounded the Rockstar and very happy to see the Rockstar ,but  not the caveman.

Someppeople were laughing at caveman.He was feeling lost and lonely.

I went to the cave man and started talking to him.I wanted him to be happy too.

The Rockstar was very proud of his admirers and the caveman was very humble.

After observing them ,I understood that if someone is fair or dark ,you have to judge them by manners and habit. You may have heard the proverb, “Don’t judge by hte cover of the book ,judge the content in it.”

***

Nadivardhanam group.

Hiba Farheen,6^th class ,Gomathy  Global School. 

***

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.

అమ్మ... కమల...గాలిపటం

ఒక రోజు కమల డాబా పైకి చేరింది. ఆకాశం లో ఎన్నో గాలిపటాలు ఎగురుతూ కనిపించాయి ఎంతో అందమైన గాలిపటాలో ! నేనూ ఎగరేస్తానోచ్!"
అనుకుంది కమల. పరిగెత్తి డాబా దిగింది.
"
అమ్మా , నేను కూడా గాలిపటం ఎగరేస్తాను."అంది. కానీ, ఇంట్లో గాలిపటం లేదాయె.
కమల నిరాశ చెందడం ఇష్టం లేదు.
 "పద గాలి పటం చేసుకొందాం"అంది అమ్మ .
గాలిపటం కోసం అమ్మ రంగురంగుల కాగితాలు తెచ్చింది.కమల జిగురుతో డబ్బా తీసుకొచ్చింది.
అమ్మ కాగితాలు కత్తిరించింది. పుల్లని వంచింది.
కమల దానిని కాగితంపై జిగురుతో అంటించింది. అమ్మ గాలిపటం మధ్యలో రెండు చిల్లులు పెట్టింది.
"ఆ చిల్లులలో దారాన్ని దూర్చి సూత్రం కట్టాలి " అంది అమ్మ .
కమల గాలి పటానికి రంగుల తోకలు అతికించింది.
గాలి పటాన్ని కొద్దిసేపు ఆరబెట్టింది.
అమ్మ కమల డాబా పైకి వెళ్ళారు. అమ్మ గాలిపటానికి దారం కట్టింది.
ఇద్దరూ గాలిపటం ఎగరవేస్తున్నారు.
కమల దారపు చరఖా పట్టుకొంది.అమ్మ దారం లాగుతోంది.
గాలి పటం ఆకాశం లోకి ఎగిరింది. చాలా ఎత్తులో గాలిపటం ఎగురుతోంది.
కమల ఆనందంతో గంతులేస్తోంది.
మరొక డాబాపై ,సరళ వాళ్ళ అమ్మతో కలిసి గాలిపటం ఎగరేస్తున్నారు. వారి పటాలు ఆకాశం లో పోటీ పడుతున్నాయి.
 రెండు డాబాలపై ఇద్దరు అమ్మలు గాలిపటాలు ఎగరేస్తున్నా.రు
 కమల,సరళ ఎగిరే గాలిపటాలను చూసి ఆనందించారు.
*
పి.సరోజ,8 వ తరగతి, తెట్టు.

Prabhava,Books and Beyond ! * All rights reserved.